საიბეი, იმ ადამიანთა შორის უკანასნელი არ ყოფილა, ვინც ოსმანეთის იმპერიის არსებობის დარჩენილ დღეებს შეესწრო. ის სამაგალითო ოჯახის კაცად და კარგ მეგობრად ითვლებოდა, მაგრამ ამ ღირებულებებმა მას დახმარება ვერ გაუწია მისი ცოლის ბედის შეცვლაში. ქალბატონი გაფურჩქვნისა და აღმავლობის ასაკში გარდაიცვალა. საიბეი ამ ამბავმა სულით ხორცამდე შეძრა და კარგა ხნის მანძილზე მისი გული მწუხრით იყო მოცული. დრო ყველაფრის მკურნალიაო და... რამდენიმე ხნის შემდეგ, მან ისევ გადაწყვიტა დაქორწინება. საიბეიმ, ამჯერად, არჩევანი ახალგაზრდა, ფაქიზ და მომხიბვლელ ჯალიბეზე შეაჩერა, მაშინ როცა ამ ქორწინების წინააღმდეგი არც გოგონას მშობლები ყოფილა. აბა, ვინ იტყოდა უარს, ასეთ კარგ ოჯახთან დანათესავებაზე? საგულისხმოა ის რომ, თავად ჯალიბე არ ყოფილა აღტაცებული მომვალი ქორწინებით, რადგანაც მისი გული დიდიხანია ვნებიან ნეჯატს ეკუთვნის. მაგრამ იმ საზოგადოებაში, სადაც ცხოვრებას ძალა მართავს, ვინ ეკითხება ქალს რამეს, ვინ ითვალისწინებს მის აზრებს?..