მიშკა იაპონჩიკი (მოშე ვინიცკი), ოდესის მხოლოდ ჩვეულებრივი ყაჩაღი როდი იყო. ის ამ ქალაქის კოლორიტიც გახლდათ. იყო ქურდების მეფე, გყავდეს მთელი ქალაქი შიშში და იმავდროულად ხალხისთვის საყვარელი ადამიანი იყო, მხოლოდ არაორიდინალურ პიროვნებას შეუძლია. მისი პოპულარობა კოლოსალურია - მასში ხედავენ „რობინ ჰუდს“, რომელიც ხალხისთვის ზრუნავს. მან თავის კოდექსი „დაამტკიცა“ : „ღარიბები არ გაძარცვოთ, არ შეეხოთ ექიმებს, არ შეეხოთ იურისტებს და მსახიობებს!“ მისი „თავდასხმები“ სულ უფრო არტისტული და გონებამახვილური ხდებოდა. მაგრამ ისინი პატარა სპექტაკლებს ჰგავდა... მისი სული უფრო ღრმა იყო: დღესასწაულებს მართავდა ახალგაზრდებისთვის, აქეიფებდა მომხიბვლელ მოლდოველ გოგონებს, უმუშევარ მტვირთავებს ფულით უზრუნველყოფდა, ახალ დაქორწინებულებს პროდუქტებით ამარაგებდა და ფულით ეხმარებოდა. უსახლკაროებს და ობლებს მფარველობდა და ბანდიტური თავდასხმების მსხვერპლ ოჯახებს, დანაკარგს უნაზღაურებდა... ის სულ სამი წელი იყო „მეფე“! 1917 წლის დასაწყისიდან, 1919 წლის ბოლომდე. ეს იყო ყველაზე სამი ნათელი წელი მის ცხოვრებაში, გადატვირთული ისეთი მოვლენებით, როგორსაც სხვები, მთელი ცხოვრების მანძილზე ვერ ეღირსებოდნენ.